Misschien omdat ik wil negeren dat de maanden echt voorbijvliegen, misschien omdat het buiten nog niet wit is geweest: er is hier in huis nog geen dennengeur of vallende naald te ontdekken. Een verdwaalde bessentak, een paar kaarsjes om de donkere dagen een beetje te verlichten en amaryllissen – voor mij, samen met de helleborus, dé winterbloem bij uitstek – maar niet de echte kerstmisattributen. En dat terwijl de feestdagen nu echt voor de deur staan.
Bij het zien van een amaryllis denk ik altijd aan een van mijn lievelingsversjes ‘Zeer kleine speeldoos’ van Paul van Ostaijen. Niet eens per se omdat deze prachtige bloem erin wordt genoemd, des te meer omdat m’n zusje Iris heet.
En nu als de wiedeweerga een mindset. Klingelingende klokjes, woeiende sneeuwstormen en knisperend haardvuur. De geur van versgebakken merengue (natuurlijk staat de pavlova hier op het menu), cadeautjes – al dan niet onder een (geïmproviseerde) boom – in mooie inpakpapiertjes, onze families om ons heen… Stiekem toch best zin in!
Natuurlijk viel jullie oog op het meer dan prachtige glazen item aan mijn muur. Het blijkt wel weer dat Jessica mijn smaak als de beste kent, maar over deze koraalrode beauty later meer…
12 Comments