Danee – de achtjarige dochter van Jessica – houdt van blauw. Dat is altijd zo geweest, als klein meisje wilde ze al geen roze aan en als ze kon kiezen tussen roze of blauw koos ze altijd…. juist, blauw! Voor een moeder die droomde van bloemetjesbehang en perzikkleurige wanden is dat best even slikken. Omdat we niemand iets in de maag willen splitsen – en eigen smaak juist waarderen – mag Danee haar eigen keuzes maken. En heel soms lukt het dan om toch wat roze naar binnen te smokkelen, uiteraard gecombineerd met haar lievelingskleur.
Terwijl vloerengieters en meubelmakers nu echt in een razend tempo het nieuwe huis finetunen, is Fleur haar derde zwangerschap ook op een superspannend punt aanbeland: alweer op de helft! Cliché, dus waar, maar waar je bij een eerste precies weet hoever je bent, hoe groot de baby dan is en wat er zich allemaal ontwikkelt in je buik, speelt deze derde keer zich voornamelijk af op de achtergrond. In een voetnoot tijdens het kiezen van kleuren voor muren en gietvloeren, tegels en kranen. Goede voornemens passen niet per se bij ons, maar na de verhuizing wordt het wel tijd om wat bewuster te genieten van alle plofjes en schopjes en van het idee dat er in het voorjaar een baby in ons midden zal zijn. Het moment voor de 20-wekenecho, die oh zo belangrijke check-up, was daar. Allereerst medisch interessant natuurlijk, want er wordt werkelijk overal naar gekeken. Maar stiekem ook wel een feestje om te weten of we nog een broertje voor Lode en Goof in petto hebben of dat er ditmaal een zusje in de buik woont.
Als je oudste zoon vijf jaar is geworden, dan mag je best uitpakken. Het besef dat je het inmiddels al een lustrum lang volhoudt als moeder is alleen al de lekkerste taart ooit waard toch?! Zo’n bizarre gedachte hoe het toch zo kan zijn dat die kleine, zachte, prachtige baby vijf is geworden. VIJF, alle vingers van je hand. Onze wijsneus, ons rekenwonder, ons soms zo boze maar meestal zachtaardige kind, onze hypergevoelige moeilijke vragensteller, onze mooiboy.
Jessica was al even op zoek naar het perfecte krukje voor in haar hal, hij moest naast het witte ladekastje – waar alle handschoenen en mutsen in zitten – passen. Maar hé, alle winteraccessoires zijn inmiddels alweer een tijdje opgeborgen en bleken, met een beetje schuif- en opruimwerk, makkelijk in de op maat gemaakte kast (je ziet hem hier) te passen. Het ladekastje werd verkocht aan een lieve vriendin en opeens wat er plek voor dit prachtige bankje met de naam Meet.
